Nu we al jaren in Nederland wonen, zijn we ons er meer en meer van bewust geworden dat we de Roemeense gemeenschap in dit land vormen. Daarmee ontstond de behoefte om meer van elkaar te weten, te begrijpen en vooral ook om na te gaan waarom we ons zo prettig voelen in dit land.
Daarmee ontstond het project ‘Noi Rădăcini’ – vertaald: ‘nieuwe wortels’ – de publicatie van een reeks korte interviews gebaseerd op een aantal dezelfde vragen, die vanaf nu wekelijks worden gepubliceerd: een jaar lang, 52 keer.
Wie willen we bereiken? Allereerst de Roemenen in Nederland, want we willen hen meer van elkaar laten begrijpen, van de diverse aspecten van het leven in Nederland en van de verschillende ideeën die leven over ‘succes’.
Daarnaast zouden we ook de (autochtone) Nederlanders willen bereiken, om hen te laten zien en begrijpen welke bijdrage Roemenen leveren aan deze samenleving. En we hopen natuurlijk dat het imago van de Roemeense gemeenschap in positieve zin zal worden versterkt.
“Als je dus doelt op de Roemeense gemeenschap van mensen die integreren, die hier ‘thuis’ willen zijn en die deel willen uitmaken van het economische en politieke leven van dit land, dan wel, dan maak ik deel uit van deze gemeenschap. Maar ik benadruk dat ik me internationaal staatsburger voel. “
“Ik ben vertrokken met de gedachte om kennis en ervaring op te doen, om daarna terug te gaan naar Roemenië om te helpen om daar iets te verbeteren. Ik zou bijvoorbeeld graag iets willen veranderen in de universitaire wereld, de mensen moeten opener zijn voor nieuwe ideeën. En als iets niet goed gaat, laten we dan proberen om samen een oplossing te vinden en niet de houding hebben van het ‘goede eruit pikken en er vandoor gaan’.”
“Voor ons is het belangrijk dat we heel goed zijn ingeburgerd in de Nederlandse samenleving. Dat betekent succes nu voor ons.”
“Amsterdam is mijn stad. In 2001 kwam ik voor een auditie in Den Haag en ik stopte onderweg voor één of twee dagen in Amsterdam. Vanaf dat moment ben ik verliefd geworden op de stad. Ik zei tegen mezelf dat ik op een gegeven moment van mijn leven in deze stad moest wonen. En kijk eens, zes jaar later is mijn droom uitgekomen.”
Copyright Noi Rădăcini – ©
