“Ik denk dat de notie van succes verandert met het voortschrijden der jaren. Toen ik op school zat op het Enescu-lyceum in Boekarest, betekende succes hoeveel prijzen ik in de wacht sleepte en of ik op de eerste, de tweede of de derde plaats kwam op het eindexamen. Toen ik eenmaal in Duitsland was, bestond succes eruit dat ik een plek vond in een zo goed mogelijk orkest. Hier in Nederland weet ik niet of ik succes heb, maar ik ben blij dat ik leef, ik ben blij dat ik deze vreugde met anderen kan delen. Als dat succes is, laat dat dan maar zo zijn. Maar vraag het me over 20 jaar nog maar een keer, wellicht denk ik er dan anders over!”

” … door het leren van de taal de groep, de gemeenschap en de maatschappij heb leren begrijpen. Het was een belangrijke mijlpaal toen ik de grappen van de buren begon te begrijpen en erop kon antwoorden. Dat is denk ik een essentieel onderdeel om op een nieuwe plek te kunnen genieten van anderen, daardoor voelde ik me thuis.”

“Ik ben vertrokken met de gedachte om kennis en ervaring op te doen, om daarna terug te gaan naar Roemenië om te helpen om daar iets te verbeteren. Ik zou bijvoorbeeld graag iets willen veranderen in de universitaire wereld, de mensen moeten opener zijn voor nieuwe ideeën. En als iets niet goed gaat, laten we dan proberen om samen een oplossing te vinden en niet de houding hebben van het ‘goede eruit pikken en er vandoor gaan’.”