” … door het leren van de taal de groep, de gemeenschap en de maatschappij heb leren begrijpen. Het was een belangrijke mijlpaal toen ik de grappen van de buren begon te begrijpen en erop kon antwoorden. Dat is denk ik een essentieel onderdeel om op een nieuwe plek te kunnen genieten van anderen, daardoor voelde ik me thuis.”

“Ik ben vertrokken met de gedachte om kennis en ervaring op te doen, om daarna terug te gaan naar Roemenië om te helpen om daar iets te verbeteren. Ik zou bijvoorbeeld graag iets willen veranderen in de universitaire wereld, de mensen moeten opener zijn voor nieuwe ideeën. En als iets niet goed gaat, laten we dan proberen om samen een oplossing te vinden en niet de houding hebben van het ‘goede eruit pikken en er vandoor gaan’.”

“Ik ben door momenten gegaan dat ik mijn situatie moest accepteren, waarin ik moest begrijpen dat ik geen solist van wereldformaat zou worden, dat ik geen grote bekendheid zou worden, zoals dat in Roemenië op school van je verwacht wordt. Succes bestaat echter niet uit deze dingen, maar in de volharding waarmee je iets opbouwt. Ik verleg de grenzen van mijn succes door de dingen die ik persoonlijk gerealiseerd heb.”