Hoe ben je in Nederland gekomen?
In augustus 2015 kwam ik in Nederland om mijn studie voort te zetten, om precies te zijn voor een master scheikunde. Mijn bachelor heb ik in Roemenië gevolgd, in Timișoara, maar ik wilde heel graag zien hoe het elders is, om ook andere ervaringen te hebben. Ik heb Nederland uitgekozen. Ik wist dat het een erg open land is en het studieprogramma stond me ook erg aan.
Hoe was het begin?
Het was makkelijk en moeilijk. Het was makkelijk omdat ik Engels kende en het voor mij makkelijk was om te communiceren in de internationale omgeving waarin ik me bevond. Het was moeilijk omdat ik alleen was, in een nieuw land, zonder vrienden, zonder familie, ik voelde me wat verloren aan het begin. Ik heb me gelukkig snel aangepast. In het studentenhuis waar ik woonde heb ik veel medestudenten uit andere landen ontmoet die zich in dezelfde situatie bevonden als ik, mensen met wie ik gemakkelijk bevriend ben geraakt. Bovendien heb ik geprobeerd te integreren in de Roemeense gemeenschap in Nederland en dat is gelukt via de afdeling van het Roemeense Buitenlandse Studentenkorps.
En je hebt dit Studentenkorps niet alleen gevonden, maar je bent ook betrokken bij haar activiteiten.
Ja, het vrijwilligerswerk sprak mij erg aan. In Timișoara heb ik ook drie jaar vrijwilligerswerk gedaan, voor een studentenvereniging op de universiteit. Toen ik het Studentenkorps vond, had ik de kans om me in te zetten voor veel vrijwilligersactiviteiten, voor veel nieuwe dingen. Ik ben scheikundige en ik voel me goed in mijn vakgebied, maar in het Korps stelde men voor dat ik me zou bezighouden met marketing en met de sociale netwerken, waar ik niets over wist. Met de hulp van de mensen van het Korps heb ik snel geleerd om me goed te kunnen redden. Daarom raad ik vrijwilligerswerk altijd aan, je leert altijd wat anders. Mij heeft het geholpen om me persoonlijk te ontwikkelen.
Bovendien zijn we er door de tussenkomst van het Korps in geslaagd om de gemeenschap van Roemeense studenten in Nederland te ontwikkelen. Het Korps helpt nieuw aangekomenen te integreren, om hun weg te vinden en door de georganiseerde activiteiten leren de studenten elkaar beter kennen. We vieren bijvoorbeeld met elkaar de Roemeense nationale feestdag. Maar we organiseren ook activiteiten gericht op persoonlijke ontwikkeling, we proberen om vertegenwoordigers te ontmoeten van bedrijven in Nederland.
Je hebt het studentenleven nu achter je gelaten en bent toegetreden tot de arbeidsmarkt. Hoe was de overgang?
Vanaf september 2017 ben ik scheikundig analist aan de Universiteit van Leiden. Ik dus nog in de universitaire omgeving. Ik was heel blij dat het gelukt is om de master af te ronden waarvoor ik ben gekomen. Dat was een heel goede prestatie voor mij, waar ik heel trots op ben. Ik ben nog blijer dat ik erin geslaagd ben om tot de Nederlandse arbeidsmarkt toe te treden.
De overgang was interessant. In een universitaire omgeving bestaan niet zulke strenge regels als bij een multinational bijvoorbeeld. Alles is erg flexibel en dat heeft me erg geholpen om te integreren.
Wat heb je geleerd van de Nederlandse samenleving?
Ik kan zeggen dat ik geleerd heb om punctueel te zijn, meer dan dat ik eerst was. Men weet dat Nederlanders punctueel zijn, dat is een regel die in het algemeen wordt gerespecteerd. Daarnaast zijn Nederlanders ook erg direct, dat is een aspect waar ik nog aan werk. Ook al ben ik hier drie jaar gebruik ik nog steeds omwegen als ik iets wil zeggen, volgens de Roemeense stijl. Ik heb geleerd om veel opener te zijn.
Wat vind je hier niet fijn?
Ik weet eerlijk gezegd niet of ik antwoord kan geven op die vraag. Zeker, er zijn goede en minder goede dingen, maar voor nu kan ik niet zeggen dat ik iets niet fijn vind. Of ik heb dat nog niet ontdekt.
Met andere woorden, de beslissing om naar Nederland te komen, was een goede beslissing.
Niet zo lang geleden heb ik daar over nagedacht. Als ik naar die drie jaren kijk, denk ik dat het echt een heel goede beslissing was, zelfs één van de beste beslissingen die ik kon nemen. Ik heb me zowel professioneel als persoonlijk ontwikkeld. Ik ben gegroeid en Nederland heeft mij bij dat proces geholpen.
Waar zie je jezelf over tien jaar?
Ook al woon ik in Nederland, Roemenië blijft mijn thuis. Over tien jaar wil ik terug zijn in Roemenië. Ik zou heel graag naar huis terug willen keren. Ik ben vertrokken met de gedachte om kennis en ervaring op te doen, om daarna terug te gaan naar Roemenië om te helpen om daar iets te verbeteren. Ik zou bijvoorbeeld graag iets willen veranderen in de universitaire wereld, de mensen moeten opener zijn voor nieuwe ideeën. En als iets niet goed gaat, laten we dan proberen om samen een oplossing te vinden en niet de houding hebben van het ‘goede eruit pikken en er vandoor gaan’. Mijn terugkeer naar Roemenië is iets waar ik aan werk en wat ik in de komende tien jaar hoop te realiseren.
Wat betekent succes voor jou?
Succes betekent voor mij doen wat je leuk vindt. Succes zit niet in materiële zaken. En ik kan zeggen dat ik momenteel succesvol ben. Aan het eind van de dag ben ik tevreden dat ik me in de gewenste richting begeef. Ik vind dat iedereen zo tegen succes zou moeten aankijken.
Hoe verhoud je je tot de Roemeense gemeenschap in Nederland?
Door de tussenkomst van het Studentenkorps is het mij gelukt om ook veel mensen te leren kennen uit de Roemeense gemeenschap in Nederland. Ik voel me hier geïntegreerd, omdat ik zoveel mensen heb leren kennen met interessante verhalen en van iedereen leer ik iets. Ik leer van mijn medestudenten en van degenen uit het zakenleven hier. Ik denk dat iedereen die naar een nieuw land verhuist, verbinding zou moeten houden met de gemeenschap waar hij zijn wortels heeft.
Je bent niet meer zo actief voor de Nederlandse afdeling, maar meer voor die van het Nationale Korps van Roemeense Studenten in het buitenland.
Ja, ik ben nu vicevoorzitter van het Nationale Korps en ik houd me veel bezig met de ontwikkeling van alle afdelingen. We hebben 39 afdelingen in de hele wereld, inclusief in Australië en Nieuw-Zeeland. We proberen met elkaar om de Roemeense gemeenschappen in deze landen te ontwikkelen.
Zie je een verschil tussen jou, als voormalig studente in Nederland en jouw medestudenten in andere landen?
Ik denk dat iedereen wat leert van het land waarin hij woont. Ik heb me aan de Nederlandse cultuur aangepast, ik ben directer en georganiseerder, ook al kan ik niet zeggen dat ik altijd een strikte agenda heb. En ik zie hoe medestudenten zich hebben aangepast aan het leven in Frankrijk of Italië. Terwijl ik heb geleerd om direct te zijn, is een medestudent uit Frankrijk bijvoorbeeld minder direct, die probeert om zijn ideeën op een omslachtigere manier te uiten.
Welke tip zou je geven aan een Roemeen die nu naar Nederland zou willen komen?
Of hij nu student is of niet, ik denk dat het erg belangrijk is dat je je huiswerk gedaan hebt. Zodat je weet waar je naartoe verhuist en je je goed voorbereidt op alles wat het betekent om te verhuizen – onderkomen, een baan, en je niet zonder duidelijk plan komt. Een andere tip is om open te zijn voor nieuwe mogelijkheden en om nieuwe en verschillende mensen te ontmoeten.
Interview door Claudia Marcu
Vertaling door Daniël Schenkeveld
Portret foto: Cristian Călin – www.cristiancalin.video
