Hoe ben je in Nederland gekomen?
Toen ik nog op de middelbare school zat, in 2009, studeerde mijn zus hier in Nederland, in Maastricht. Samen met mijn ouders kwam ik haar bezoeken. Dat was het eerste contact met Nederland. Mijn zus heeft mij geïnspireerd om ook in Nederland te komen studeren. Ik heb mezelf nooit als student in Roemenië voorgesteld, maar altijd in het buitenland. Ik deed een aanvraag voor een studieplaats aan een Nederlandse universiteit, werd aangenomen en kwam naar Nederland. Ik heb marketing management en business administration gestudeerd in Eindhoven.
Waarom heb je je zelf nooit als student in Roemenië voorgesteld?
Ik voelde me niet aangetrokken tot het typische studentenleven, het leven in studentenhuizen (of in ieder geval het beeld wat ik daarover gevormd had). Ook de theoretische manier van lesgeven en studeren in Roemenië spreekt me niet aan. Ik wilde iets zo praktisch mogelijk doen en in die tijd (2010) vond ik alleen in het buitenland wat ik zocht.
Hoe was het begin?
De overgang was vrij makkelijk, misschien ook vanwege de leeftijd, of vanwege de kring mensen waarin ik me bevond, de jongeren die hetzelfde dachten als ik. Ik bracht ook veel tijd op school door, in een internationaal milieu.
Na de universiteit heb ik drie jaar bij Philips gewerkt, ook in een internationale omgeving. En ik had het ook zo druk dat ik geen tijd had om nog iets anders te doen.
Pas in de afgelopen jaren ben ik begonnen om de taal te leren, nadat ik mijn eigen zaak geopend had. Het is lastiger om Nederlands te leren als in je omgeving iedereen Engels praat. En ook al heb in mijn studententijd wel geprobeerd om Nederlands te leren, vergat ik het ook snel weer omdat ik met niemand Nederlands sprak. Nu ben ik op een bepaalde manier binnengekomen in de Nederlandse maatschappij en heb ik ook meer tijd om de taal te leren.
Hoe ben je bij Philips komen werken?
Philips is het symbool van de stad Eindhoven en het voelde ergens natuurlijk aan om me op Philips te richten. Tijdens mijn studententijd had ik er ook stage gelopen. Ik hield contact met meerdere mensen daar en tijdens het laatste semester, toen ik mijn afstudeerscriptie schreef, heb ik nog een keer bij Philips stage gelopen. Daarna boden ze mij een baan aan en besloot ik om daar te blijven.
Wanneer begon je na te denken over een eigen zaak?
Voor zover ik me kan herinneren heb ik dat idee altijd al gehad. Toen ik klein was, verkocht ik door mij aangepast speelgoed aan andere kinderen in de wijk. Later ging ik economie studeren en tijdens de middelbare school verkocht ik ook mobiele telefoons die geïmporteerd waren uit China. De eerste echte onderneming begon ik in het laatste jaar van de universiteit, ik deed videoproducties. Tegelijkertijd werkte ik voor Philips. In die tijd (2014) was bij mij ook het idee met de fietsen opgekomen. Ik heb het idee drie jaar lang langzaam ontwikkeld totdat ik in 2017 besloot dat ik me daar helemaal op moest richten.
Hoe voel je je in de maatschappij waarin je leeft?
Het is moeilijk om antwoord te geven op die vraag, het zijn behoorlijk gecompliceerde processen. Enerzijds is mijn familie in Roemenië, hier heb ik geen familie om voor te zorgen om zo te zeggen en daarom ben ik niet verbonden met de Nederlandse maatschappij. Ik voel me meer een Europees burger. Ik leg de nadruk niet op de plek waar ik ben maar meer op de mensen met wie ik samenwerk.
Wat betekent het voor jou om Europees burger te zijn?
Dat ik me goed, vrij en op mijn gemak voel in ieder Europees land, en niet alleen thuis in Roemenië of in mijn gastland Nederland. Mijn idee van Europees burger heeft niets te maken met politiek maar meer met vrijheid.
Maar ik moet zeggen dat mijn beslissing om naar Nederland te komen een goede keus was. De omgeving waarin ik me bevind helpt me om mezelf en mijn zaak te ontwikkelen. Ik weet niet of ik dezelfde openheid en mogelijkheden ook ergens anders zou hebben gevonden. En Eindhoven is in het bijzonder de stad waar je je kunt bezighouden met kunst, techniek, IT, design. En de Nederlandse maatschappij is ook heel open en innovatief.
Ik kan zeggen dat ik heel veel heb geleerd van de Nederlandse studenten, wat betreft de manier waarop ze met elkaar omgaan. Wij Roemenen zijn meer wantrouwend en individualistisch, terwijl Nederlanders heel open zijn in de omgang met mensen. Veel mensen hebben het er over dat Nederlanders koel zijn, maar van die koelheid heb ik niks gemerkt.
Heb je Nederlandse vrienden?
Ja, maar met geen van hen heb ik een hechte vriendschap. Mijn vrije tijd breng ik in het algemeen door met expats of met Nederlanders die zelf ook expats zijn geweest. Ik denk dat door een dergelijke ervaring je gewoontes en je vooroordelen veranderen. Nederlanders zijn niet koel, maar hebben een bepaalde sociale omgang, ze zijn directer en bondiger dan wij uit het oosten en zuiden.
Bevindt Roemenië zich ook ergens in jouw toekomstplannen?
Eerlijk gezegd zie ik mezelf veel reizen in de toekomst, ik wil flexibel zijn, een plek hebben waar ik altijd naar kan terugkeren, maar die me in staat stelt om makkelijk te reizen. In mijn hoofd heb ik niet het idee van ‘terugkeren’ of ‘vestigen’ maar meer het idee van mobiliteit. Maar het is zeker mogelijk dat de basis in Roemenië zal zijn.
Wat betekent succes voor jou?
Die vraag is niet makkelijk te beantwoorden. In het collectieve gedachtegoed van Roemenië betekent succes een stabiele baan, een gezin, een huis en een auto.
Voor mij is succes het moment dat je verwezenlijkt wat je wilde bereiken, ook al is de reis er naartoe, het proces totdat je je doel verwezenlijkt, veel belangrijker. Het succes kan juist datgene zijn wat je tijdens die reis hebt geleerd.
Jouw reis is nu de verwezenlijking van de Furiosa fiets. Wat is er zo bijzonder aan die fiets?
Ik ben niet per se gek op fietsen, maar ik houd ervan om dingen te bouwen en uit te vinden. Er zijn enkele bijzondere dingen aan de fiets, om te beginnen het stuur, wat je kunt inklappen. Hetzelfde geldt voor de pedalen. De fiets is daarom erg smal en kan overal gestald worden, ook in de hal van een appartement, zonder tegen de pedalen of het stuur te stoten als je er langs loopt. Die fiets is speciaal bedoeld voor jongeren/young professionals die in de grote steden wonen, zoals Parijs, Londen, Barcelona en Amsterdam. Jongeren die aan het begin staan van hun professionele loopbaan, waarbij de fiets het belangrijkste vervoermiddel is.
Dus jouw afzetmarkt is niet alleen in Nederland?
Nee, in geen geval. Nederland is misschien de laatste afzetmarkt voor mijn fiets, Furiosa. Het gaat om een precieze doelgroep die zich in meerdere landen bevindt. Mijn fiets heeft drie grote voordelen: je hebt weinig onderhoud, het is een snelle en lichte fiets en hij kan makkelijk gestald worden. Het onderhoud is makkelijk, want de fiets is zo gemaakt dat het zo weinig mogelijk onderdelen heeft die kunnen beschadigen, de onderdelen zijn van aluminium, plastic of carbon, het roest niet, ook de ketting niet. De naam Furiosa heeft te maken met het ontwerp, wat je doet denken aan moed en snelheid.
Wat kost zo een fiets?
Ongeveer 1500 euro. Ik heb acht weken nodig om zo een fiets te produceren. Ik bouw hem hier in Eindhoven, maar alle onderdelen worden geïmporteerd uit Polen, China, Taiwan en slechts enkele onderdelen komen uit Nederland. Het is een internationale fiets die is gemaakt door een Roemeen.
Wanneer is die voorliefde voor bouwen en uitvinden ontstaan?
Ik heb het altijd gehad, ik houd ervan om nuttige dingen te maken voor mij en voor anderen, eenvoudige dingen die er goed uitzien. Die eigenschappen passen goed bij het businessidee. En ik kan zeggen dat ik ideeën heb voor meerdere levens, ik moet alleen de juiste keuzes maken naar gelang van de tijd die ik heb en de context waarin ik me bevind.
Welke tip zou je geven aan een Roemeen die nu naar Nederland zou willen komen?
Om een goede tip te geven zou ik moeten weten welke leeftijd hij heeft. Tegen iemand die aan het begin van zijn loopbaan staat, zoals ik, zou ik zeggen om met een open houding te komen, want hier zijn in het bijzonder voor jonge mensen die nog in ontwikkeling zijn veel mogelijkheden. Iedereen kan zich op meerdere manieren ontwikkelen, maar het is wel van belang met welke bagage je aan die reis begint. Als we met vooroordelen komen is het erg moeilijk om je een weg te banen. Hoe opener je houding is, hoe makkelijker het is om de omgeving waarin je bent te begrijpen, zonder de mensen om je heen te veroordelen.
Interview door Claudia Marcu
Vertaling door Daniël Schenkeveld
Portret foto: Cristian Călin – www.cristiancalin.video
