Hoe ben je in Nederland gekomen?

Als ik het me goed herinner, ben ik hier sinds 1999, dus inmiddels zo’n 19 jaar. Hoe dat gegaan is? Voordat ik naar Nederland kwam, heb ik enkele jaren op Kreta gewoond, na een korte periode als student in Roemenië. Daar heb ik mijn (Nederlandse) vrouw leren kennen, we werkten allebei op Kreta. Het is een lang en mooi verhaal. We hebben vanwege de kinderen besloten om naar Nederland te verhuizen.

Hoe was het begin?

Behoorlijk pittig. Ik kwam hier zonder dat ik de taal kende, zonder werkvergunning, ik kon zelfs niet reizen zonder visum, als je je die periode kunt herinneren. Ik ben onderaan begonnen, ik heb gewerkt als timmerman bij een bedrijf dat jachten en luxe schepen bouwde. Ik heb het beroep van mijn vader geleerd, die timmerman was. Het was een erg moeilijke en onzekere periode. Ik wist niet of ik een verblijfsvergunning zou krijgen in Nederland, want het huwelijk was niet genoeg om de verblijfsvergunning te krijgen, je had ook een werkvergunning nodig. Omdat mijn timmerwerkzaamheden behoorlijk specialistisch waren, is het me gelukt om een werkvergunning te krijgen en heb ik nog vijf jaar bij hetzelfde bedrijf gewerkt. In de tussentijd had ik de taal geleerd, wat een onmisbare stap was. Het is een advies wat ik aan iedereen zou geven die naar een ander land wil verhuizen: het eerste wat je moet doen is de taal leren. Alleen zo kun je de gewoontes van de mensen leren begrijpen en kun je ze precies zo zien zoals ze zijn.

Daarna heb ik bij een bedrijf gewerkt dat zeilen en dekken maakte voor schepen, maar ik was die hele tijd gefascineerd door computers. Toen is ook de online marketing begonnen en zo ben ik begonnen om online mijn eerste guldens te verdienen: ik verkocht online de producten van anderen. Financieel heb ik meer verlies dan winst gemaakt, maar ik heb er veel van geleerd. Ik wist dat dat de toekomst was en dat ik op de goede weg was. De eerste website die ik heb gemaakt en die er heel goed uitziet, was voor het bedrijf waarvoor ik werkte.

In de tussentijd werd mijn zoon geboren en kreeg ik ook de Nederlandse nationaliteit, wat betekende dat ik vrij was om te doen wat ik wilde. Ik ben daarom direct een bedrijf voor computerreparaties en vergelijkbare diensten gestart.

In 2006 begon de crisis in de luxe schepen branche, de eerste branche die door de economische crisis geraakt werd. Ik heb toen tegen mijn baas van het zeilbedrijf gezegd dat hij me vrijaf kan geven, daarna ging ik vaak met verlof en begon ik het avontuur met Ghio web design & web services.

Ik wil iets heel belangrijks noemen wat mij op de kaart heeft gezet, om het zo te zeggen. In 2006, toen ik ontslagen was, moest ik naar de UWV. Ik ben met een plan naar hen toe gegaan en ik heb tegen hen gezegd dat ik nergens wilde werken, dat ik een plan heb voor een eigen zaak en ik vroeg hoe ze mij konden helpen. En zo ben ik veel cursussen gaan volgen om me te specialiseren, professioneel webontwerp, ik heb Photoshop geleerd en alles wat je nodig hebt voor dit vakgebied. Ik ben simpelweg meegegroeid met de behoeftes van de klanten. Dat was mijn geluk, dat ik aan het begin van deze industrie stond. En ik ben verder gegaan om mezelf te specialiseren.

Ik kom nog even terug op mijn oorspronkelijke vraag: Hoe was het contact met de Nederlandse maatschappij in het begin?

Alles verliep op een natuurlijke manier. Als je hier iets afspreekt met mensen dan gebeurt dat ook. Punctualiteit is heel belangrijk. Iedereen ziet en benadrukt de kwaliteiten die je hebt. Ik heb snel vrienden gemaakt en de overgang verliep heel goed, veel makkelijker dan in Griekenland.

Ik vind het prettig dat Nederlanders, in ieder geval degenen die ik ken, open en energiek zijn en als er een probleem is dan bespreken ze dat eerlijk met je. Dat is iets heel belangrijks. In Roemenië is het heel moeilijk om met wie dan ook een eerlijk gesprek te hebben, terwijl dat hier makkelijk gaat zonder dat men met de vinger naar jou wijst. Je hoeft de problemen niet zelf op te lossen.

Ik houd veel van de mensen in Roemenië, maar om eerlijk te zijn heb ik me daar nooit thuis gevoeld. Bij alles wat je daar wilt doen, heb je te maken met het systeem.

Dat betekent niet dat het hier makkelijk was. Nergens ter wereld is het makkelijk, zonder hard werken en doorzettingsvermogen en ook een beetje geluk.

Wat mij heel veel voldoening geeft, is mijn persoonlijk ontwikkeling, die in al deze jaren heeft plaatsgevonden. Als ik hier niet geweest was, was dat waarschijnlijk niet gebeurd. Met andere woorden, ik ben tevreden met mijn leven en ik ben tevreden met wat ik doe. Ik benadruk dat het hierbij niet gaat om de materiële aspecten.

Waarom denk je dat dat op een andere plek niet gebeurd zou zijn?

Ik zou in de eerste plaats de rust noemen die je hier van dag tot dag ervaart. En als je rust hebt, kun je aan mooie dingen denken en aan wat je beter kunt doen voor jezelf en voor je gezin. Je hebt meer tijd voor jezelf.

Wat betekent succes voor jou?

Succes is voor mij niet materieel. Als ik op een dag een paar mensen kan laten glimlachen, heb ik mijn doel bereikt. De kleine successen helpen bij de grotere successen.

Hoe verhoud je je tot de Roemeense gemeenschap in Nederland?

Als ik kan helpen, doe ik dat met liefde. Mijn ontmoeting met Catalina Negru (mede-oprichtster van de Stichting ROMPRO) bij het concert van Stefan Hrusca, twee of drie jaar geleden, heeft geleid tot een samenwerking met ROMPRO. Ik hoorde dat ze hulp nodig hadden voor de online presentatie, ik heb de internetpagina gemaakt, ik help hen bij het onderhoud van de pagina en alles wat verder online nodig is. Het is een prachtige gemeenschap met zeer capabele mensen.

Ik moet zeggen dat ik tot mijn ontmoeting met Catalina bijna 15 jaar in Nederland heb gewoond zonder contact te hebben gehad met Roemenen, behalve met mijn zus die bij ons in het dorp woont. Er zijn niet veel Roemenen in Friesland.

Welk advies zou je geven aan een Roemeen die nu naar Nederland zou willen komen?

Wees er zeker van dat dit is wat je wil. Het idee van: ‘ik ga daarnaartoe om wat geld te verdienen en dan ga ik weer terug’ is erg achterhaald. Als je van goede wil bent en werklust hebt en je je wilt aanpassen aan de nieuwe cultuur heb je 100 procent kans van slagen.

Er zijn enkele gevallen die ons land belachelijk maken maar er zijn meer Roemenen die alom geliefd zijn. Zo is het overal, we zijn niet de enigen.

Interview door Claudia Marcu

Vertaling door Daniël Schenkeveld

portet – foto Cristian Călin –  www.cristiancalin.video